Wykorzystanie ozonatorów we wspomaganiu gojenia ran
Ozon został odkryty w roku 1785, a nazwano go w rok później od greckiego słowa „oxygenium” oznaczającego pachnący. W Polsce prekursorem ozonoterapii był prof. dr hab. n. med. Zygmunt Antoszewski, twórca pierwszego „sztucznego płuco-serca”. Szczególny zapach towarzyszący ozonowi znamy jako zapach powietrza po burzy. Ozon jest wykorzystywany w leczeniu chorób naczyń, w okulistyce, neurologii, ginekologii, urologii i w onkologii – w leczeniu raka oraz w leczeniu ran. Początkowo był wytwarzany z tlenu medycznego, a obecnie przez niewielkich rozmiarów ozonatory.